Vandaag las ik een bericht van iemand die zei:

“Ik ben zó trots op mezelf. Ik kom uit een achterstandspositie en heb mezelf helemaal opgewerkt.”

Trots. Het voelt lekker, toch? Zo’n warm gevoel van binnen. Maar wat als ik je vertel dat trots een beetje is als een snoepje? Het geeft je een fijne boost, maar daarna wil je nóg een snoepje. En nóg een. Want ergens blijft iets knagen: het gevoel dat je meer moet doen, meer moet bewijzen, om écht genoeg te zijn.

Maar wat nou als je dat niet hoeft?

Stel je voor: je staat in de zon. Niemand hoeft je te vertellen dat je straalt, want je voelt het al.
Of iemand zegt:
“Ik ben trots op je.”
En jij denkt: “Dank je wel, maar ik wás al blij met mezelf.”

Hoe zou dat voelen? Als je niet langer afhankelijk bent van snoepjes zoals trots, maar je eigen, vuur, jouw lichtje voelt branden, ook als niemand kijkt.

Trots is mooi. Maar het is een tussenstation. Het is een opstapje naar iets veel groters: een leven waarin je jezelf volledig omarmt, gewoon zoals je bent.

Stel je eens voor hoe  het zou zijn als je niets meer te bewijzen zou hebben. Zou je dan niet eindelijk vrij zijn?

Het mooie is, dat vuurtje in jou, daar kun je je sterker mee leren verbinden. Hoe meer je dat voelt, des te minder je nodig hebt. Zoals erkenning van anderen of jezelf. 

Heb jij dat vuurtje al gevonden, of ben je nog aan het zoeken? Ik hoor graag hoe dit voor je voelt.

Actueel

Shift to S.H.I.N.E.

Van Test naar Transformatie

Heb je de "Hoe Vrij Ben Jij?"-test gedaan en besef je dat je niet leeft zoals je écht wilt?

In Shift to S.H.I.N.E. leer je hoe je stopt met rennen en jezelf bewijzen. Geen lapmiddelen meer of zoeken buiten jezelf. Je bouwt aan een leven waarin je:

• meer tijd en energie hebt voor wat er echt toe doet,
• je keuzes maakt vanuit rust en zelfvertrouwen,
• én je voelt dat het eindelijk klopt – van binnen en buiten.

Stop met zo hard je best doen. Het is tijd om anders te gaan leven: vrij, vervuld en helemaal jij.