Gisteren vertelde iemand op mijn nieuwe werkplek waar hij allemaal mee bezig is. “Wow, impressive!” waren de reacties aan tafel. “Nee joh, ik ben er nog lang niet!” antwoordde hij direct.
En ik las een post van een business coach die het maar niks vond dat mensen zichzelf en anderen de hemel in prijzen voordat ze ook maar iets substantieels hebben gepresteerd. De strekking was: Eerst maar eens echt iets presteren, dan veren in de reet.
Het lijkt wel of je je niet goed mag voelen als je niet ‘goed bezig bent’. Zo ga je je identificeren met je prestaties. Prestaties ondermaats? Jij een loser! En dat is in mijn ogen nou net waar we van los mogen leren komen.
Als je denkt dat je er pas toe doet als je van alles doet, mis je het punt. Je bént er al. Alleen door opvoeding en maatschappelijke programmering leren we dat dat niet genoeg is.
Afgelopen dinsdag was ik bij het optreden in Paradiso van Wende Snijders en de hele zaal zong uit volle borst het nummer: “Het is genoeg!” mee. Met in het refrein de tekst:
“Het is goed, het is genoeg.
Ik ben meer dan goed genoeg.
Het is goed, meer dan genoeg.
Ik ben meer dan goed genoeg.”
Prachtig nummer dat mensen echt raakt. Maar je kunt dit wel elke dag uit volle borst voor de spiegel zingen, dat wil niet zeggen dat je het echt gelooft!
Als je het niet gelooft, is het waardeloos.
En als je niet gelooft dat je waardevol bent, voel je je waardeloos.
En als je je waardeloos voelt, is wat je in de wereld zet nooit je beste werk!
Wanneer je gelooft dat er nog van alles aan je schort, is het verleidelijk om dit ‘aan de buitenkant’ te fixen, helen of optimaliseren. Maar ja. Dit werkt niet. Want hiermee bevestig je weer eens te meer: Ik ben in de kern niet goed genoeg en dus moet ik dit rechtbreien.
Je kunt hier jaren zoet mee zijn. Met beter je best doen om je beter te voelen. Groter groeien. Meer presteren. Meer helen. Maar keer op keer kom je weer bij datzelfde punt. Het voelt als een “terugfaal”. En je schaamt je er misschien zelfs voor. Want je zou het nu toch zo langzamerhand wel eens moeten kunnen vasthouden, toch?
Wat als het precies andersom is. Dat je mag stoppen om je ‘onvolkomenheden’ te fiksen. En dat je de illusies mag leren doorprikken die maken dat jij denkt dat je er nog niet bent. Als je startpunt een goed gevoel is, sta je totaal anders in het leven. Dan is flow je realiteit! En dit ontstaat als je leert voelen!
Dit pad wordt helaas vaak nog niet op waarde geschat en als zweverig bestempeld. Zeker op een platform als LinkedIn waar de mannelijke doe-energie nog overheerst. Ik zag laatst iemand roepen dat het Libelle-gehalte op LinkedIn te groot wordt. En dat sloeg dan ook op het feit dat er meer en meer wordt geschreven over gevoelens en emoties.
Naar binnen gaan komt voor velen te dichtbij. Maar wat als dat nou juist dé weg is naar je ware zelf?
“Als je voelt wie je wérkelijk bent, ben je er!”
